Home Beelden Aardewerk Brons Glasfusing Gedichten Contact

1e Schooldag

Weer loopt een lome zomer langzaam leeg,
geen wolk tot waar de lucht de einder raakt.
Maar ergens beseft een bezorgde moeder
dat er aan de horizon 'n dreiging naakt.

Haar jongste heeft de fluitspeler horen lokken,
tot de onverbiddelijke kalender de dag aangeeft,
mag het zich nog vastklampen aan haar rokken,
vader vloekt, het kind weent en moeder beeft.

Op die zonnige morgen, zo git als zwart,
verdomme, wie heeft die wetten zo bedacht?,
drukt moeder het kind een laatste keer aan het hart,
en peinst naar huis, niemand naar wie ze lacht.

De laatste vezel van de navelstreng doorsneden,
haar jongste heeft de vrijheid gewonnen,
het schoolse leven binnen gegleden,
september, voor haar is de herfst begonnen.


Theo Langenhuijzen

Eerste Schooldag